REW proiektuak proposatzen duen berrikuntzarik handiena da, nahiz eta web diseinatzaile, eraikinetako altzari eta, batez ere, retail sektoreko asko egon, eta nahiz eta batzuk garapen handikoak izan, gaur egun ia guztiek altzarien katalogo orokortuarekin lan egiten dutela eta bakar batek ere ez duela euskal enpresen produktuekin lan egiten. Bestalde, web-diseinatzaile horiek guztiak zerotik edo aurrez diseinatutako txantiloi batekin diseinuak egiteko dira, baina ez dute inolako automatizaziorik, diseinu parametrizatu bati esker.

Web3D diseinatzailea retail sektoreetarako eta espazioen ekipamenduaren sektorerako

Proiektu honetan 3D diseinatzaile bat inplementatuko da, web-nabigatzaile baten gainean zuzenean funtzionatuko duena, % 100eko web-teknologiarekin (inolako plugin-in motarik gabe), espazioen ekipamenduaren sektorea enpresentzat berariaz pentsatuta. Tresna horrek B2B (enpresatik enpresarako merkataritza elektronikoa) bokazioa izango du, banatzaileek edo komertzialek tresna horren bidez zuzenean egin ahal izan ditzaten eskaerak fabrikara, webguneak horrelako enpresei eta haien premiei eskaintzen dizkien abantailekin.

Web inguruneetan 3D eredu handiak erabiltzeko aukera ematen duten teknologiak ere garatuko dira. Hainbat pieza konfiguragarri izan ditzakeen retail modular parametrikorako altzarien konfiguratzailea tratatzean, beharrezkoa da erabiltzaileak sistema osoa azkenean nola geratuko den bereiztea, eta, horregatik, 3Dko irudikapen fidela ezinbesteko baldintza da. Gainera, bezeroak amaieran geratuko den lekua ikusi ahal izateko, Web Errealitate Gehituaren modulua eta ingurune erreala atzitzeko modulua inplementatuko dira. Mahaigaineko ingurune batean ez litzateke hain konplexua izango; hala ere, web-ingurune batean konpondu beharreko erronkak daude, eredu konplexu eta astunak azkar eta eraginkortasunez ikusteko. Horretarako, poligonoak nabigatzailean modu lokalean azpibanatzeko teknika ezarriko da. Horren bidez, web bidez transmititzeko balio dezaketen 3D eredu erraz eta arinak sortu ahal izatea da asmoa. Eredua deskargatu ondoren, handitu eta osatu egingo litzateke poligonoak azpibanatzeko teknikarekin, azken eredua xehetasun handiagoz lortzeko, errealitatearen ahalik eta antz handiena izateko.

Web errealitate areagotua renderizatzeko modulua

Aurretik aipatu bezala, garrantzitsua eta beharrezkoa da bezeroak eta enpresetako I+G arloko teknikariek azken emaitza lor daitekeen errealitatetik gertuen ikusi ahal izatea. 3D modelatzea tresna erabilgarria izan da beti, konplexutasuna dela-eta, irudikapen zaila duten objektu industrialak bistaratzeko. Denboraren poderioz, gailuen gaitasunak handitu ahala, errealitate areagotuak objektuaren ikuspegi bat eskain dezakeela ikusten ari gara, erabiltzaileari askoz informazio gehiago emango diona 3Dn ikusteak baino.

Bestela sortzea ezinezkoa litzatekeen funtzionalitateak eskaintzen ditu, hala nola objektuaren elkarlaneko bistaratzea edo objektuaren bistaratzea azken kokapenean. Objektua eskalatu egin daiteke, errotatu, jarri behar den leku espezifikoaren arabera. Argiztapenaren araberako ikuspegi bat ere eskaini dezake, objektua kokatzeko, edo ingurunearen ikuspegi bat eskaini, gainean diseinatu beharreko objektuarekin, bezeroak azken emaitza bere osotasunean ikusi ahal izan dezan.

Bistaratze horrek, ordea, hainbat erronka dakartza webgunean ezartzeko orduan. Alde batetik, estandarrak daude, eta dagoeneko ezarrita dauden arren, horiekin sortutako adibide gutxi daude oraindik. Garapen berriak ateratzen diren heinean, nabigatzaileen ezarpena zuzendu egiten da. Gainera, webguneko errealitate areagotuko teknologiaren estandarrek ez dituzte oraindik mahaigaineko gailuek eskaintzen dituzten funtzionalitate guztiak.

Hori guztiagatik, horri buruz egindako inplementazio batzuk eta erabil daitezkeen estandar batzuk egon arren, ikerketa eta garapen handia dago oraindik webguneko errealitate areagotuaren funtzionaltasunak aprobetxatu nahi badira, eta, beraz, teknologia hori egokia da proiektu honetan garatu ahal izateko.

Ingurune erreala atzitzeko modulua

Egungo gailuetako kamerek irudia tratatzeko eta errealitate areagotuan erabiliko den informazioa ateratzeko adinako kalitatea eskaintzen dute. Eta kamerak ez ezik, sentsoreak tamainan eta kontsumoan murriztearen ondorioz, fabrikatzaileek gehitu ahal izango dituzte bere produktuetan, azken esperientzia hobetzeko. Appleren azken gailu mugikorrek lidar sentsore edo Googleren Pixel 4 gailuan sartutako radar sentsoreak daramatzaten kauak dira, objektuen bidez ere hurbileko mugimenduak detektatzeko gai direnak.

Aurrerapen horiek aprobetxatuz, errealitate areagotuko teknologia hazkunde esponentziala izaten ari da azken urteotan. Errealitatearekin batera objektu birtual bat irudikatzeko orduan, argi dago errealitate hori zenbat eta gehiago ezagutu, orduan eta handiagoa izango dela objektua integratzeko aukera, eta ingurunera egokitu ahal izango dela harrapatutako informazioarekin. Alderdi honetan, propietate garrantzitsuenetako bat eremuaren sakontasuna da. Eremuaren sakonerak eszenan dagoen bolumena adierazten du. Horren bidez, hainbat algoritmok sakonerako informazioa estrapolatu eta agertokia berreraiki dezakete distantziak, balizko oklusioak eta interesgarriak izan daitezkeen objektuak identifikatzeko. Informazio hori ezinbestekoa izan daiteke enpresek beren produktua erabiltzailearen errealitatearen inguruan egokitzeko.

Gaur egun, ingurunea atzitzeko aurrerapenak aurreratuz joan dira, gailu mugikorren eta adimen artifizialeko algoritmoen gaitasunaren arabera. Sentsore berrien inklusioa aukera berria eta esploratzeko irekia da. Gainera, gailu industrialen erreferentziak daudenez, emaitza ebaluatu eta erreferentziatu daiteke. Erronka horiek eta sentsore berrietara egokitzeko berrikuntzak direla eta, teknologia hori egokia da proiektu honetan lantzeko.

Arau parametrikoetan oinarritutako diseinu automatizatuaren sistema

REWk eskainiko duen alderdi bereizgarria da erabiltzaileak ez duela eskuz sortuko diseinua arau horiek ezarritako mugei jarraiki, baizik eta sistemak berak automatikoki sortzen dituela arau horiekin bateragarriak izan daitezkeen diseinuak, erabiltzaileari denbora dezente aurreztuz. Horrek azken diseinuaren zuzentasuna baliozkotuko luke, besterik gabe (aukera bat baino gehiago balego, egokiena aukeratuko luke). Horrela, RPAren (Robotic Process Automation) inplementazio honen bidez, enpresek denbora aurreztu ahal izango dute eta diseinu- eta zehaztapen-lanetara bideratu, zeregin errepikakorretara baino gehiago.

REW proiektuan haratago joan nahi da, eta parametroetan oinarritutako aldez aurreko diseinu batetik aukera bateragarrien sorrera automatizatu ahal izateko arauetan oinarritutako sistema malguago batera igaro. REWen beste alderdi bereizgarri bat izango da ez dela diseinatzen eraikuntza-elementuetatik abiatuta, baizik eta erretailuko produktuen 3Dko egitura modularretatik baizik. Egitura horiek arau konplexuagoak ezarriko dituzte deskonposizioari dagokionez (heldulekuak dituztenean edo ez dituztenean, bandetarako edo itxituretarako konexioak dituztenean), zer forma diren baliozkoak, eta zer modu baliagarritan konektatu edo gainjar daitezkeen beste moduluekin, «LEGO artekoa» hurbilketa bati jarraiki.

Beste alderdi garrantzitsua arauak proiektuan zehaztutako fabrikatzaileen baldintza espezifikoen araberakoak direla (ERREKA eta EQUILAN) da. Dynamo bezalako soluzioak orotarikoak dira eta diseinu kontzeptualeko faseetan erabiltzen dira, non erabiltzaileak (normalean arkitekto batek) ez duen diseinatzen produktu bat buruan izanik. Horrela, bi enpresek beren benetako katalogora egokitutako tresna bat eskain diezaiekete beren bezero potentzialei.